Zarządzanie atutami

Umiejętność operowania atutami to bardzo obszerny temat obejmujący rozmaite aspekty gry w kolor, a są nimi między innymi: rozgrywka pojedynczego koloru czyli rozegranie samych atutów, utrzymanie kontroli atutowej oraz wykorzystanie atutów adekwatnie do potrzeb. I choć ten artykuł z pewnością nie wyczerpie tematu, to może chociaż wskaże kierunek myślenia podczas rozwiązywania problemów rozgrywki kontraktów kolorowych.

ROZPOZNANIE

czyli do czego w danym rozdaniu potrzebne będą atuty

Rozpoczynając rozgrywkę należy się zastanowić czy i ile razy ściągać atuty. Pomoże w tym umiejętne zaplanowanie swoich poczynań i rozpoznanie do czego innego mogą się przydać atuty. Ogólna reguła głosi, że atuty należy ściągać jak najszybciej to możliwe i potwierdza to stare jak brydż powiedzenie: Kto nie ściąga atutów chodzi bez butów. Prawda jest jednakże bardziej złożona.

Atuty mogą się jednak przydać do osiągnięcia innych i często ważniejszych celów niż samo ich łączenie. Wstrzymanie się od atutowania może być podyktowane pilnymi potrzebami: przebitką w krótszym fragmencie atutów, wyrzutką, czy tempem do wyrobienia fort-y. Częstą potrzebą będzie także  atutowanie częściowe lub wykorzystanie atutów w celach komunikacyjnych, a więc atutowanie jakby na raty w tzw. przelocie. Opóźnione atutowanie niejednokrotnie pomoże ustawić wpustkę czy przymus. Przerwanie atutowania sporadycznie będzie się wiązać z przygotowaniem specjalnych manewrów takich jak parada czy zagranie diabelskie.

Rozgrywka pojedynczego koloru

Atuty najczęściej ściągamy (łączymy) wtedy gdy mamy wystarczającą ilość gotowych lew w bocznych kolorach. Warto tu wspomnieć, że przy atutowaniu do spodu dalsza gra będzie się odbywać w bez atu i będzie pozbawiona kontroli atutowej, o której szerzej poniżej. Bardzo istotne jest również to, na jaki zapis gramy. Zawody na średnią pozwalają na skorzystanie z wachlarza środków zabezpieczających przed gorszymi rozkładami. Na maksy – jeśli gramy normalny kontrakt, który będzie popularny na innych stołach – rozgrywamy na największą możliwą ilość lew.

A
			D10xx
	AWxx				K9xx
			x

B
			x
	AWxx				K9xx
			D10xx

Oto przykłady ilustrujące różnicę w podejściu do problemu ze względu na zapis. Gramy 4, bokiem mamy dwie lewy do oddania, których w żaden sposób nie unikniemy. Ale tzw. książka to trzy lewy, zatem jedyną kwestią do rozwiązania są atuty rozłożone 4-4: AW32-K945. Na maksy zagramy na impas waletem. Na impy możemy zabezpieczyć się przed podziałem 4-1 u dowolnego obrońcy, posiadającego czwartą damę z dziesiątką, grając asa lub do asa  i, gdy obrońca dołoży, to kładziemy 9-tkę (diagram A), a jeśli nie dołoży, to gramy do króla i waleta (diagram B). W pierwszym przypadku 9-tka weźmie lewę i oddamy już tylko na damę, a w drugim szykanę dla D10 stanowić będzie Wx. Przy rozłożonych 3-2 z damą w impasie pozbędziemy się nadróbki, ale wygramy zawsze przy rozkładach 3-2, 2-3 i 4-1, 1-4 oraz od czasu do czasu złapiemy drugą damę u N. Rywalizując na maksy przegramy przy rozkładzie z diagramu A. Sposób rozegrania atutów może zmienić kontra któregoś z obrońców, ale o tym później. Oto inne przykłady:

---

Dodatkowe szanse

A1	AD765	←		432
A2	AD76			5432
A3	AD7			65432
A4	AD7654			32

We wszystkich przykładach należy najpierw zagrać asa lub do asa, a następnie wrócić do ręki i zagrać do damy. Wynika to z faktu, że nawet przy najbardziej przychylnym podziale 3-2 i królu w impasie musimy zawsze oddać jedną lewę. To asekuracyjne zagranie pozwala zabezpieczyć się przed oddaniem dodatkowej lewy (łącznie dwóch) na singlowego króla za naszymi widłami. Poza asekuracją szybkie połączenie atutów pozwoli uniknąć przykrej niespodzianki jaką może być przebitka.

---

B1	AK765	→		W32
B2	AK65			W432
B3	AK7			W5432
B4	AK7654			W2

Zawsze wygramy przy normalnym podziale 3-2. Możemy jednak odrobinę zwiększyć nasze szanse i zabezpieczyć się przed podziałem 4-1 grając: najpierw asa i do waleta (B1), AK i do waleta (B2 i B3) i małe spod AK do waleta (B4). Te wszystkie zagrania chronią nas przed podziałem 4-1 z czwartą damą u N. Zauważmy, że nie mamy wpływu na długość z damą u S. Problemem są zbyt małe blotki we wszystkich rękach W.

---

W oczekiwaniu na kolejne przykłady polecam do studiowania znakomitą stronę Longina Bartnika z przykładami rozgrywki pojedynczego koloru opracowanej na podstawie poprawionej przez Marka Wójcickiego książki pt.: Rozgrywka pojedynczego koloru autorstwa Marka Kosmulskiego.

Rozgrywka pojedynczego koloru

(kliknięcie w link przenosi na rzeczoną stronę)

---

Kontrola atutowa

Zachowanie panowania nad rozdaniem to jedna z bardziej zaawansowanych umiejętności dobrze wyszkolonego zawodnika. Technika użytkowa idzie tu w parze z wyobraźnią. Dobrym przykładem będzie rozgrywka kontraktu włoskiego, a więc na siedmiu atutach rozłożonych 4:3. Po wykryciu braku stopera w kierach zmuszeni jesteśmy grać końcówkę w piki.

	AKD5			432
	5			43
	AKD2			7654
	5432			AKD2

Wist AK. Jeśli zabijemy 5 od długości w ręce i atuty podzielą się nam 4:2 to stracimy kontrolę. Nie trudno sobie wyobrazić, że obrona weźmie 3-4 kiery i atuta. Prawidłowym zagraniem jest przepuszczenie drugiego kiera. Odejście w inny kolor bijemy i gramy AKD i jeśli się nie podzieliły równo to przerzucamy się na inne kolory. Grając w ten sposób zabezpieczymy się zarówno przed podziałem 4:2 (48%) jak i przed skrótem (kierami) dłuższych atutów.

---

Poniżej więcej przykładów związanych z kontrolą atutową. Za każdym razem gramy 4 po wistach AK.

---

	A8765			432
	5			43
	AKD2			7654
	543			AKD2

	AKW109			32
	3			54
	A872			765
	654			AKDW92

	AKW65			432
	5			43
	AD2			K65
	D643			AKW102

	AKD65			W32
	5			43
	AW2			765
	543			AKW102

---

W pierwszym atuty muszą się dzielić 3-2, ale aby nie stracić kontroli należy zagrać blotki z obu rąk, a po odzyskaniu wistu, grać asa atu i trefle ignorując ostatniego atuta w rękach przeciwników. W drugim jeśli szybko oddamy na damę atu nie ściągając ani asa ani króla to uniemożliwimy skrócenie nas w ręce (będziemy mogli przebić w stole) i wygramy nawet przy podziale 4-1. W trzecim dla odmiany gramy tylko AK, a następnie trefle. W czwartym jeśli po dwukrotnym zaatutowaniu okaże się, że dzielą 4-1, to najpierw impasujemy D.

---

Stosownie do potrzeb

Atuty mogą posłużyć do rozmaitych operacji, jakże odległych od samego odśnieżenia (łączenia czyli odebrania ich przeciwnikom). Przede wszystkim można nimi przebijać, gdy nie mamy do koloru. Możliwość zastosowania przebitek występuje w rozgrywce niezliczonej ilości kontraktów kolorowych. Przykłady można mnożyć bez końca. Rozdania z tym manewrem mogą się różnić nie tylko ilością przebitek, począwszy od zaledwie jednej aż po spożytkowanie wszystkich atutów na przebicie przegrywających, ale także dodatkowym celem, dla osiągnięcia którego są realizowane. Przykładem może być choćby gra na eliminację i wpustkę.

Obustronne przebitki

			10876
			W5432
			2
			AK2
	2				A543
	D9876				AK10
	1098				KDW7
	W1098				D7
			KDW9
			A6543
			6543

Najbardziej wyrazistym przejawem takiego totalnego wykorzystania atutów jest rozgrywka na obustronne przebitki zwana również chlapakiem.

Gramy 4 z ręki S po wiście W. Tak już na marginesie trzeba wspomnieć, że atutowy byłby zabójczy, ponieważ E zabiłby asem i połączyłby powtórnie atuty. Moglibyśmy wziąć jedynie A, AK i zaledwie cztery przebitki (po dwie w ręce i stole) oraz jednego naturalnego atuta. Wist treflowy daje zatem szansę wzięcia dwukrotnie więcej przebitek, po warunkiem, że ściągniemy najpierw AK (E mógłby się odrzucić od trefli i późniejsze wykorzystanie figury byłoby niemożliwe) i dopiero po tym zagraniu wdrożymy technikę zwaną ping pongiem.

Wszędzie tam, gdzie nie mamy naturalnych lew, ani też szans na forty poprzez wyrobienie blotek, neutralizujemy swoje przegrywające karty za pomocą przebitek. Należy przy tym pamiętać o w miarę wczesnym odegraniu lub wykorzystaniu do komunikacji swoich pobocznym topów, aby nie zostały one przebite atutami przeciwników.

---

Inne manewry przebitkowe:

przebitki po częściowym atutowaniu (1), obustronne przebitki i manewr złodziejski (2), przebitka w krótszym fragmencie (3) i wyrabianie koloru bocznego przebitkami (4)

We wszystkich przykładach grany jest kontrakt 4 po wiście w K.

---

	AK76			5432
	A76			432
	AK32			54
	54			AK42

	AK876			432
	A876			5432
	A43			7
	6			A5432

	AKD105			432
	654			32
	AK			87654
	D62			KW9

	AKD1092			W
	754			A62
	542			A7
	6			A765432

---

W pierwszym przykładzie atutujemy częściowo (AK) i gramy na przebitki. Zawsze wygramy przy podziale 3-2, a nierzadko przy 4-1. W drugim możemy atu pociągnąć tylko raz, gdyż by wygrać potrzebujemy aż pięciu przebitek (3 treflowe i 2 karowe). Z powodu ograniczonej komunikacji rozpoczynamy od trefli, a dojścia do kolejnych bitek zapewnią przebitki karowe w krótkim fragmencie. Wzięcie wszystkich blotek atutowych w ręce nosi nazwę manewru złodziejskiego. W trzecim przykładzie sukces zapewni nam przebitka kiera w krótkim dziadku. W czwartym przebitkę blotki karo w stole szybko udaremnią przeciwnicy łącząc atu. Ale mamy na linii 8 trefli i jeśli się dzielą 3-2 to je wyrobimy dwoma przebitkami. Musimy jednak policzyć czy starczy nam dojść by je wyswobodzić i na końcu odebrać. Szczęśliwie w dziadku znajduje się biorący walet atutowy, który stanowi jedno z potrzebnych trzech dolotów.

---

Oto tematyka (hasłowo), którą się zajmiemy na turniejach szkoleniowych:

atutowanie, atutowanie częściowe, obustronne przebitki, przebitki, przebitka w krótszym fragmencie, impas Culbertsonowski, impas wewnętrzny, atutowanie kolorem bocznym, eliminacja i wpustka, częściowa eliminacja i wpustka, wykrótka i manewr złodziejski, ochrona przed nadbitką i przebitką, komunikacja atutami, Manewr Guillemarda, rozgrywka na odwróconą rękę, wpustka atutowa, parada, przymus atutowy, manewr diabelski, podgrywanie honorów, rozgrywka pojedynczego koloru, przepuszczenie, zagranie na dodatkowe szanse, asekuracja przed singlową lub drugą figurą, zagranie, atutowanie a niebezpieczny przeciwnik itp…

Instruktaż do zajęć szkoleniowych na BBO

---

CDN…